Chowacz brukwiaczek jest drugim chrząszczem po chowaczu granatku, który wiosną zaczyna żerować na plantacjach rzepaku ozimego. Wychodzi on z gleby gdy jej temperatura wynosi 5-7°C, a temperatura otoczenia osiąga 10-12°C. Sanica składa jaja w pęd rzepaku, poniżej wierzchołków pędów. Po około 10-20 dniach od złożenia jaj wylęgają się larwy, które żerują wewnątrz pędów rzepaku aż do końca wegetacji. Rozwój larw trwa około 40 dni, a dorosłe osobniki pojawiają się pod koniec czerwca i na początku lipca lipcu. Chowacz brukwiaczek wykształca jedno pokolenie w roku.

Jest to największy z chowaczy występujących na plantacjach rzepaku ozimego. Dorosłe chrząszcze osiągają długość 3,2-4 mm, są koloru szarawego, co zawdzięczają szaremu kolorowi łusek włosowych. Głowa chowacza brukwiaczka jest wydłużona w cienki ryjek wygięty do dołu. Larwa nie posiada odnóży i jest do wewnątrz zakrzywiona, długości 7 mm koloru żółtawo-białego. Głowa młodych larw początkowo jest czarna, a zbiegiem czasu staje się żółto-brązowa z charakterystyczną szczeciną w górnej części.

Pierwsze objawy żerowania chowacza brukwiaczka to miejsca ukłuć na łodydze wielkości 1 mm. Początkowo są one śluzowate, następnie pojawia się wokół nich biaława otoczka. Łodygi uszkodzonych roślin rzepaku pękają, szczególnie po okresie przymrozków oraz silnych opadów oraz wyginają się w literę „S”. Trzeba pamiętać, że uszkodzenia powodowane przez między innymi Chowacza brukwiaczka i jego larwy są drogą, którą mogą odstać się patogeny powodujące choroby grzybowe takie jak: sucha zgnilizna kapustnych, zgnilizna twardzikowa oraz szara pleśń. Uszkodzone rośliny przedwcześnie dojrzewają co powoduje osypywanie się nasion i zmniejszenie plonu nasion rzepaku.

Określenie progu szkodliwości chowacza brukwiaczka

Chowacz brukwiaczek pojawia się na plantacjach rzepaku od wczesnej wiosny, a czasami już w drugiej połowie lutego. Mimo że jest to największy z chowaczy to jego zaobserwowanie jest trudne i wymaga dużo cierpliwości, gdyż chrząszcze te są bardzo płochliwe. W chwili zagrożenia zwijają się w kłębek i opadają z rośliny na glebę, gdzie bardzo trudno je dostrzec. Istnieją dwie inne metody prowadzenia obserwacji występowania chowacza brukwiaczka. Pierwsza z nich to metoda czerpakowa (strząsania). Polega ona na analizie około 100-150 roślin w różnych punktach plantacji rzepaku wybierając losowo po 10 roślin. Obserwacje prowadzi się w godzinach rannych lub wieczornych, kiedy owady są mało ruchliwe posuwając do wybranych roślin czerpak, a następnie przechyla roślinę i kilkukrotnie potrząsa. Metoda ta również wymaga ostrożności aby przypadków nie spłoszyć znajdujących się na roślinie chowaczy.
Najlepszą i najprostszą metodą obserwacji występowania chowacza brukwiaczka jest rozstawienie żółtych naczyń w odległości 20 metrów od skraju pola. Naczynie wypełnia się wodą z dodatkiem kilku kropel np. płynu do naczyń, aby zmniejszyć napięcie powierzchniowe wody i uniemożliwić owadowi wydostanie się z naczynia. Pamiętać trzeba też o tym aby naczynie było zawsze na wysokości łanu. Obserwacje naczyń przeprowadza się dwa razy w tygodniu. Metoda żółtych naczyń sprawdza się również w późniejszej obserwacji chowacza czterozębnego, słodyszka rzepakowego oraz chowacza podobnika.

Zabieg chemiczny należy wykonać, gdy w ciągu kolejnych 3 dni średnia liczba chrząszczy w jednym naczyniu wyniesie około 10 sztuk. W przypadku metody czerpakowania progiem granicznym jest średnio 2-4 osobniki na 25 roślin

Zabieg chemiczny należy wykonać jak najwcześniej po nalocie na plantacje rzepaku, jeszcze przed składaniem jaj po przekroczeniu ich progu szkodliwości, pamiętając także o odpowiedniej temperaturze stosowanej substancji aktywnej, aby zabieg był skuteczny. Minimalne temperatury stosowania środków w większości można znaleźć w ich etykietach stosowania.

Lista substancji aktywnych zarejestrowana do zwalczania chowacza brukwiaczka w rzepaku ozimym z podziałem na grupy substancji aktywnych do jakich należą. W nawiasach podano liczbę środków ochrony roślin. Oczywiście wszystkie aktualne środki ochrony roślin można znaleźć na agrofy.pl.

Grupa substancji aktywnych	Substancja aktywna
Pyretroidy	lambda-cyhalotryna [16] alfa – cypermetryna [8] zeta- cypermetryna [5] beta-cyflutryna [4] deltametryna [3] tau-fluwalinat [2] gamma-cyhalotryna [1] etofenproks [1]
Pyretroid Fosforoorganiczne	Cypermetryna, Chloropiryfos [4] Beta-cyflutryna, Chloropiryfos [1]
Pyretroid Chloronikotynyle	Deltametryna, tiachlopryd [1]
Fosforoorganiczne	Chloropiryfos [16]
Neonikotynoidy	Acetamipryd [3]

Gorąco zapraszam do komentowania i śledzenia w mediach społecznościowych.